Debiutował w 1907 r. w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, w 1908 r. wystawiał w Zachęcie. Następnie studiował w krakowskiej ASP u Leona Wyczółkowskiego. Przed I wojną światową podróżował po Europie, odwiedził m.in. Wiedeń, Monachium, Drezno, Charków i Odessę. Od 1914 r. prowadził pracownię artystyczną w Łodzi przy ul. Ewangelickiej 5 (Roosevelta), a w latach 30. XX w. przy ul. Piotrkowskiej 145, gdzie mieszkał. W 1925 r. brał udział w wystawie grupy Pro Arte w Łodzi, a w 1935 r. w Instytucie Propagandy Sztuki. W 1933 r. w Łodzi odbyła się jubileuszowa wystawa indywidualna, a kilka lat później otworzył swój „Salon Sztuk Pięknych Karola Endego” przy ul. Nawrot 8, gdzie wystawiał i sprzedawał obrazy oraz zajmował się ich renowacją. Był członkiem łódzkiej grupy artystycznej „Ryngraf” i Łódzkiego Okręgu ZPAP.
Ende malował m.in. motywy roślinne, kwiaty, widoki parku im. Poniatowskiego, a także krajobrazy w różnych porach roku w cyklach: „Wiosna”, „Lato”, „Jesień”, „Zima”. Często malował dwory i plebanie okolic Łodzi, a także – wzorem swojego mistrza Leona Wyczółkowskiego – krajobrazy górskie, np. Morskie Oko. Artysta zmarł w Łodzi 12 czerwca 1962 r., został pochowany na Starym Cmentarzu.
