Fabrykancki ród Schweikertów. Od fabryki chusteczek po pałace, kamienicę i zakład chemiczny

6 stycznia 1837 r. w Starowej Górze urodził się Fryderyk Wilhelm Schweikert – jeden z grupy znaczących łódzkich przemysłowców, który zmarł w 1902 r. Był synem wiejskiego kowala, który w 1800 r. przybył z Wirtembergii i osiadł wraz z innymi kolonistami w Starowej Górze.

6 stycznia 1837 r. w Starowej Górze urodził się Fryderyk Wilhelm Schweikert – jeden z grupy znaczących łódzkich przemysłowców

Zaczęło się od fabryki chustek

Do Łodzi przybył z Pabianic w 1865 r. i założył fabrykę chustek przy ul. Piotrkowskiej 56. W 1875 r. powstały nowe zakłady przy ul. Rokicińskiej i przy ul. Wólczańskiej 215, gdzie obecnie znajduje się spora część kampusu Politechniki Łódzkiej, a po wojnie były zakłady przemysłu wełnianego „Lodex”.  Na tym terenie stoi jego willa, a po drugiej stronie przy ul. Wólczańskiej 220 także eklektyczna kamienica. W 1899 r. przedsiębiorstwo zostało zmienione w spółkę akcyjną.

Kontynuatorzy dziedzictwa

Fryderyk, żonaty z Amalią z domu Hampel, miał trzech synów. Robert Teodor Schweikert (ur. w 1865 r. w Pabianicach) przejął kierownictwo firmy po śmierci ojca i wybudował w 1910 r. neobarokowy pałac, z ogrodem włoskim i zabudowaniami gospodarczymi – na wzór posiadłości magnackich, przy ul. Piotrkowskiej 262/264. Obecnie swoją siedzibę ma tam Instytut Europejski, a w czasach PRL urzędowali tu działacze ZSMP. Do rodziny należała także piękna kamienica przy ul. Piotrkowskiej 149. Drugi syn, Ludwik Schweikert, po ukończeniu studiów na Uniwersytecie w Zurychu, założył w Pabianicach zakłady chemiczne (dziś teren „Polfy”). Zginął podczas I wojny światowej na terenie Rosji. Do trzeciego z synów, Oskara, należała willa przylegająca do parku im. Klepacza, gdzie mieści się teraz dziekanat jednego z wydziałów PŁ.

ZOBACZ TAKŻE