Tanfani pochodził z Ankony, wywodził się z toskańskiej szlachty i należał do rodziny włoskich finansistów. W 1900 r. był jedynym Włochem należącym do elity łódzkiej burżuazji, zdominowanej przez Niemców i Żydów. Żoną Tanfaniego była Emilia Waleria z domu Heinzel (1865–1945), z którą miał troje dzieci: Alicję, Stephanie i Humberta. Baron, będąc zięciem Juliusza Heinzla – przemysłowego potentata również z tytułem barona – został jednym z głównych udziałowców przedsiębiorstw teścia, w tym dyrektorem i członkiem zarządu łódzkiej Fabryki Nici, która przeżywała w tamtym czasie okres świetności. Ponadto zasiadał w radzie nadzorczej Banca Commerciale Italiana, udzielającego pożyczek przedsiębiorstwu Heinzla.
W 1897 r. Tanfani zakupił w Łodzi plac (obecnie pl. Piastowski), na którym odbywała się sprzedaż bydła i koni. W 1902 r. wybudował na nim, wg projektu Dawida Landego, hale bazarowe mieszczące ok. 150 sklepów! Ówczesna nazwa – plac Tanfaniego – nawiązywała do założyciela targowiska, który zmarł w 1935 r. Włoski baron był także prezesem i członkiem zarządu Widzewskiej Manufaktury – spółki jego teścia oraz Juliusza Kunitzera, który został zabity w zamachu w łódzkim tramwaju. Świadkiem tego głośnego w Łodzi wydarzenia był właśnie Giuseppe, o czym piszemy obok.
