Sławę zdobył jako realizator utrzymanych w estetyce realizmu magicznego filmów, takich jak „Pogrzeb kartofla”, „Jańcio Wodnik”, „Cudowne miejsce”, „Historia kina w Popielawach” czy „Jasminum”. Był też adaptatorem dzieł literackich, np. „Daleko od okna” H. Krall, „Pornografii” W. Gombrowicz czy „Wenecji” na podstawie opowiadań W. Odojewskiego. Laureat licznych wyróżnień na festiwalach filmowych, Paszportu „Polityki” (1994), Złotych Lwów i Orła dla najlepszego filmu polskiego (1998 i 1999) za „Historię kina w Popielawach”.
Z Łodzią łączą go nie tylko studia w Filmówce, ale też związek z łódzką aktorką Grażyną Błęcką, czy wspomniane Popielawy – rodzinna wieś jego dziadków.
13 stycznia 1907 r. odbyła się pierwsza projekcja filmowa w Théâtre Optique Parisien przy ul. Piotrkowskiej 15, a to jeden ze śladów pionierskiej tradycji Łodzi, która przodowała dawniej pod względem liczby kin na ziemiach polskich. W tej kamienicy od 1902 r. miały swoją siedzibę redakcja i drukarnia „Neue Lodzer Zeitung”, pod tym adresem odbywały się też wystawy artystów, a potem działało eleganckie kino Théâtre Optique Parisien, którego właścicielem był – Mani Hendlisz, pradziadek reżysera.