Henryk Grohman rozbudował zakład i postawił nowoczesny wielowydziałowy kombinat włókienniczy przy ul. Targowej. Wiodła do niej monumentalna brama, zwana potocznie „Beczkami Grohmana”, które stały się symbolem przedsiębiorstwa i ówczesnej Łodzi przemysłowej. W 1889 r. firma Grohmanów przekształciła się w Towarzystwo Akcyjne Zakładów Przemysłowych Ludwika Grohmana.
Częścią „królestwa Grohmanów” były również pałace i wille budowane przez kolejnych członków rodziny. W 1881 r. naprzeciwko dawnego domu i fabryki Grohmanów stanęła neorenesansowa willa przy ul. Tymienieckiego wg projektu H. Majewskiego, w której Henryk Grohman zamieszkał w 1892 r. W wyborach do Rady Miejskiej w Łodzi, przeprowadzonych w styczniu 1917 roku, uzyskał mandat radnego, a w 1918 r. został mianowany członkiem Rady Stanu. W 1921 roku firma Scheiblerów połączyła się z fabryką Grohmanów, tworząc największy kompleks przemysłowy w Łodzi.
Henryk Grohman był mecenasem kultury, kolekcjonerem i znawcą dzieł sztuki. Zapraszał do swego domu artystów, urządzał koncerty, grał tam m.in. Paderewski i bywał Witkacy. Pochowany został w rodzinnym grobowcu Grohmanów na Starym Cmentarzu w Łodzi.
