Urodził się w Łodzi 27 października 1916 r. Pochodził z zasymilowanej żydowskiej rodziny Landauów, która miała w Łodzi bank. Kazimierz i jego starszy brat Marian uczęszczali do Szkoły Zgromadzenia Kupców Miasta Łodzi. Obaj ukończyli studia prawnicze w Warszawie, a potem zostali pisarzami.
Pod nadzorem peerelowskiej cenzury
Kazimierz debiutował w 1935 r. na łamach miesięcznika „Kuźnia Młodych” jako krytyk teatralny. Podczas okupacji ukrywał się w Warszawie. W latach 1945–1950 pracował w redakcji tygodnika „Kuźnica”. Był członkiem partii, ale od 1956 r. stał się rzecznikiem odnowy i pisał w „Nowej Kulturze”. W latach 1970–1971 wykładał literaturę na Sorbonie i działał w prasie drugiego obiegu. Jego nazwisko znalazło się na specjalnej liście autorów pod szczególnym nadzorem peerelowskiej cenzury. W 1981 r. na stałe zamieszkał poza krajem. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Wielkie ekranizacje
Brandys znany jest z refleksyjnej, zaangażowanej prozy współczesnej, spopularyzowanej również za sprawą filmów, do których pisał scenariusze na bazie własnych opowiadań i powieści. Wystarczy wymienić choćby tytuły kilku ekranizacji: „Samson” (1961), „Jak być kochaną” (1962), „Sposób bycia” (1965), „Bardzo starzy oboje” (1967), „Spokojne lata” (1981) czy „Matka Królów” z 1982 r. Z kolei twórczość jego brata, Mariana, koncentrowała się na opowieściach historycznych.
