Już na początku prac kanalizacyjnych w wykopie pod budowę pierwszego kolektora ściekowego w Łodzi natrafiono na czaszkę nosorożca włochatego. Było to 8 maja 1925 roku w dolinie rzeki Karolewki, na głębokości 4,5 metra w okolicach współczesnej ul. Obywatelskiej. Wydobytą z ziemi czaszkę można zobaczyć w Muzeum Przyrodniczym Uniwersytetu Łódzkiego w parku Sienkiewicza. W zasobach muzeum jest też poroże łosia znalezione w 1925 roku podczas prac w korycie rzeki Łódki. Jest również cios mamuta odkryty w 1926 roku na głębokości 5 metrów przy budowie kanału w dolinie rzeki Karolewki, u zbiegu al. Kościuszki z ul. Zieloną. Okaz ma około 85 cm długości. Zachował się w doskonałym stanie. W sumie do muzeum przekazano 10 znalezisk szczątków zwierząt wydobytych podczas prac kanalizacyjnych i regulacji łódzkich rzek. Obok eksponatów umieszczone są zdjęcia ZWiK Łódź i opisy potwierdzające, że obiekty pochodzą z Łodzi.
Cios mamuta sprzed tysięcy lat
W archiwum ZWiK Łódź zachowały się dwa zdjęcia z okresu odnajdywania szczątków pradawnych zwierząt. Na jednym widnieje podpis: „Kieł mamuta znaleziony przy regulacji rzeki Łódki w pobliżu ulicy Okrzei. Listopad 36”. Na zdjęciu widać inżyniera Wacława Barszczewskiego z Kanalizacji i Wodociągów Miasta Łodzi, który przekazuje cios mamuta Edwardowi Potędze - dyrektorowi przedwojennego Muzeum Przyrodniczego w Łodzi. Cios mamuta wydobyto z ziemi 16 listopada 1936 roku na ul. Drewnowskiej przy ul. Okrzei. Znalezisko wydobyto z ziemi podczas kopania tak zwanego rowu obwodowego, do którego skierowano wody rzeki na czas budowy krytego kanału Łódki. Cios długości 2,5 metra leżał prawie 2,5 metra pod ziemią. Jak donosił przedwojenny „Express”: „Jest to najlepiej zachowane wykopalisko w Polsce. Olbrzym zatonął w błotach i rozlewiskach wielkiej rzeki Łódki”. Ówczesny dyrektor Łódzkiego Muzeum Przyrodniczego, Edward Potęga, powiedział dziennikarzowi „Expressu”: „odnaleziono cios mamuta włochatego, młodego osobnika, a pochodzi on z okresu polodowcowego - liczyć może 12-15 tysięcy lat”. Podjęto próbę poszukiwań pozostałych kości szkieletu mamuta w dolinie Łódki, ale bez sukcesu.
Czaszka prażubra
W archiwum ZWiK Łódź znajduje się też drugie zdjęcie z podpisem: „Czaszka tura znaleziona w wykopie V 37”. Czaszkę prażubra (nie tura) znaleziono 30 kwietnia 1937 roku podczas pogłębiania koryta rzeki Łódki między ulicami Okrzei i Wapienną, na głębokości około 3,5 metra pod korytem rzeki. Przedwojenny „Głos Poranny” donosił: „Czaszka znajduje się w stanie dobrym, doskonale zachowana kość czołowa z rogami i część kości nosowej”. Należy przypuszczać, że czaszka prażubra znaleziona w Łodzi ma prawdopodobnie kilkanaście tysięcy lat. Obecnie znanych jest kilkadziesiąt fragmentów kostnych prażubra znalezionych w Polsce. Był on jednym z pospolitszych dużych ssaków kopalnych. Stał się on bezpośrednim przodkiem współczesnego żubra, jednak jako krzyżówka z turem. Był on do współczesnego żubra bardzo podobny, chociaż miał dłuższe rogi. Czaszkę prażubra można również zobaczyć w Muzeum Przyrodniczym Uniwersytetu Łódzkiego.
