Początkowo pobierał nauki malarstwa w łódzkiej pracowni swojego starszego brata – Samuela. Ok. 1890 r. wyjechał do Monachium, by kontynuować naukę w jednej z prywatnych szkół, kilka lat później powrócił do Łodzi i poświęcił się pracy malarskiej. Wystawiał swoje dzieła kilka razy w rodzinnym mieście, a także w warszawskiej Zachęcie oraz w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W tamtym czasie sygnował prace pseudonimem „Noel”, żeby odróżnić je od prac brata, z którym bywał mylony.
Na początku XX w. przebywał we Włoszech na stypendium berlińskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych. W 1902 r. w łódzkim salonie Jana Grodka prezentował obrazy, m.in.: „Idyllę”, „Łączkę”, „Ulicę w Lutomiersku”, „Drogę do wsi” czy „Stary cmentarz w Lutomiersku”.
Pod koniec 1902 r. wyjechał na stałe do Francji i zamieszkał w Paryżu, gdzie w 1907 r. ożenił się z Marią Bulpą. Na emigracji należał do Koła Polskiego Artystyczno-Literackiego, a jego prace były prezentowane w krajowych i francuskich salonach. Na przełomie lat 1905 i 1906 ponownie przebywał we Włoszech, m.in. w Rzymie. W 1905 r. osiadł na stałe w Bretanii. Brał udział w Salonie Niezależnych w Paryżu, jednak nie zdobył większego rozgłosu. Nie zachowało się zbyt wiele jego prac, kilka jest w Muzeum Sztuki w Łodzi. Artysta zmarł w Paryżu 31 maja 1945 r.
