Pod opieką stryja, Antoniego Pietkiewicza, dziennikarza i poety (ps. Adam Pług), kształcił się w Warszawie – najpierw zdał maturę, a potem studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, ale finalnie ukończył prawo. W 1885 r. rozpoczął pracę dziennikarską w „Gazecie Radomskiej”, w latach 1887–1912 współpracował z warszawską „Prawdą” i pisywał do „Przeglądu Tygodniowego”. W latach 1891–1897 zamieszczał kroniki miesięczne w „Bibliotece Warszawskiej”. W 1900 r. redagował „Ekonomistę”, a w latach 1903–1905 publikował materiały w dziale gospodarczym czasopisma „Ogniwo”.
Przeprowadzka do Łodzi
Przed wybuchem I wojny światowej przeniósł się do Łodzi, gdzie zamieszkał na stałe i pracował jako dyrektor Towarzystwa Popierania Pracy Społecznej, pełniąc równocześnie obowiązki przedstawiciela i korespondenta „Kuriera Warszawskiego”, co było znaczącą formą promowania Łodzi w stolicy. Z jego inicjatywy w 1911 r. ukazał się także sławny numer (19) „Tygodnika Ilustrowanego”, który został w całości poświęcony tematyce łódzkiej. Od kolejnego wydania na jego łamach powstała stała rubryka „Życie łódzkie”. Od 1913 r. Pietkiewicz był współpracownikiem warszawskiego tygodnika „Złoty Róg”, w którym również prowadził samodzielny dodatek „Łódź”. W 1917 r. został redaktorem naczelnym powołanego w Kijowie pisma „Gazeta Narodowa”.
Dziennikarz zmarł 3 lipca 1932 r. w Warszawie i został pochowany na Powązkach.
