Mroczne sekrety budynków w Łodzi. Te mury były świadkami największych tragedii!
W budynku przy ul. Przemysłowej 34 od grudnia 1942 r. do stycznia 1945 r. znajdowała się administracja niemieckiego obozu koncentracyjnego dla dzieci polskich. Przeszło przez niego kilka tysięcy dzieci. Najstarsze miały 16 lat, najmłodsze kilkanaście miesięcy. Przy głodowych racjach żywności wprowadzono przymus pracy dla dzieci powyżej 8 lat. Wiele z nich zmarło na skutek chorób, wycieńczenia, głodu, a nierzadko przemocy i pobicia. Chłopcy wyrabiali buty ze słomy, koszyki z wikliny, paski do masek gazowych oraz skórzane elementy plecaków wojskowych, a dziewczęta pracowały w pralni i pracowniach krawieckich. Dzieci otrzymywały na śniadanie kromkę chleba i kubek czarnej kawy, na obiad zupę z ziemniaków w łupinach lub z brukwi, zaś kolacja była powtórzeniem śniadania. Kilkuset małych więźniów zmarło z głodu, chorób i z powodu bicia. Wolności doczekało 900 dzieci w stanie krańcowego wyczerpania.
