Wiedźmin jakiego nie znasz! Ciekawostki i anegdoty z książek Andrzeja Sapkowskiego

U Sapkowskiego religia jest często narzędziem władzy, ale również satyrą. Tym samym, Kult Wiecznego Ognia jest nawiązaniem do Świętej Inkwizycji. Obie organizacje paliły "odmieńców" i czarownice na stosach. Zauważalny jest tu wątek fanatyzmu religijnego, ponieważ hasła o "oczyszczającym ogniu" to klasyczna retoryka fundamentalistów.

W Wiedźminie panuje również kult Bogini Melitele, co jest nawiązaniem do postaci kobiet w religiach świata. Kult Melitele jest niekonfliktowy, bezpieczny. To nawiązanie do pogańskich kultów Wielkiej Macierzy i potrójnych bogiń (Dziewica, Matka, Starucha) znanych z mitologii celtyckiej i greckiej w postaci Hekate.

Satyrycznym nawiązaniem w Wiedźminie jest postać Proroka Lebiody, który chodził po świecie, nauczał, czynił cuda... aż pewnego dnia zaczął kazanie do smoka, by go nawrócić, a ten go po prostu zjadł. W następstwie tych wydarzeń, wyznawcy zbierali potem jego szczątki jako relikwie. Jest to drwina z handlu relikwiami w średniowieczu.

Sapkowski odwołuje się też do oraliów, czyli sądu bożego. W średniowieczu, gdy przed sądem nie udało się oskarżonemu udowodnić winy, dochodziło do pewnych prób, czy to w postaci pojedynku czy wykonania czynności na pozór niemożliwej. Tym samym, aby udowodnić swoją niewinność w średniowieczu stosowana była praktyka taka jak, wrzucenie oskarżonego związanego łańcuchami do rzeki i jeżeli ten nie wypłynął na powierzchnię, to okazywał się winny, ponieważ "niewinny by się uratował". Najczęściej jednak taka osoba nie wypływała. Zaskakujące. Odniesienie do sądu bożego można znaleźć w Wiedźminie w wątku, gdy wampir Regis musi podnieść gorącą stal i się nie oparzyć, aby wybawić druhów z opresji.