Urodził się w 1835 r. w Sieradzu, w żydowskiej rodzinie kupieckiej. W latach 50. XIX w. przeniósł się do Łodzi, gdzie ożenił się z Miną Dobrzyńską i założył ze wspólnikiem dom handlowy „J. Dobranicki i H. Konstadt”. Przy ul. Nowomiejskiej postawił budynek, w którym mieściła się firma, mieszkania i mała tkalnia. W latach 80. XIX w. Konstadt zaliczał się już do najbogatszych ludzi w Łodzi. Przy ul. Piotrkowskiej 53 kupił posesję z pasem zieleni, który przekształcił w ogród, a od strony ulicy wybudował dwupiętrowy dom z mansardą, wykuszem, atlasami i bogatą dekoracją, zwany pałacem Konstadta. Jako przedstawiciel gminy żydowskiej włączył się w organizację Komitetu Wsparcia Biednych, który przekształcił się w Łódzkie Chrześcijańskie Towarzystwo Dobroczynności.
W 1890 r. ofiarował gminie żydowskiej nieruchomość przy ul. Pomorskiej 54, gdzie powstał przytułek dla biednych, starców i kalek. Wspierał m.in. budowę szpitala im. Rodziny Poznańskich, Wielkiej Synagogi Reformowanej i soboru św. Aleksandra Newskiego oraz szkoły żydowskiej. W 1911 r. ruszyła budowa szpitala dziecięcego w Radogoszczu (dziś szpital przy ul. Kniaziewicza). Konstadt w testamencie ustanowił fundusz wieczysty (Fundacja im. Hermana i Miny Konstadtów), z którego procenty miały być wypłacane na wskazane cele społeczne.
