Wkrótce powstały kolejne instytucje branżowe: przedsiębiorstwo Film Polski, a 14 listopada 1945 r. w miejscu dawnej hali sportowej przy ul. Łąkowej powstała Wytwórnia Filmów Fabularnych w Łodzi (WFF), działająca najpierw jako część PP Film Polski, a od 1950 r. samodzielnie jako Wytwórnia Filmów Fabularnych.
W tym samym czasie ruszyła także w Łodzi Wytwórnia Filmów Oświatowych (WFO), w 1952 r. powstały Zakłady Wytwórcze Kopii Filmowych, Studio Opracowań Filmów, natomiast w 1956 r. – Studio Małych Form Filmowych „Se- Ma-For”.
Pierwsze klapsy
W hali przy ul. Łąkowej już w grudniu 1945 r. rozpoczęły się zdjęcia do pierwszego po wojnie polskiego filmu fabularnego „Zakazane piosenki”, ale pierwszym zrealizowanym obrazem był krótkometrażowy „Wieczór wigilijny”.
8 stycznia 1947 r. w warszawskim kinie Palladium odbyła się premiera „Zakazanych piosenek”. To ważna data dla Łodzi filmowej. Początkowo twórcy – reżyser Leonard Buczkowski i scenarzysta Ludwik Starski – planowali zrobienie średniometrażowego dokumentu muzycznego, jednak w 1946 r. zdecydowano się wydłużyć go do pełnego fabularnego metrażu. Większość zdjęć nakręcono w Łodzi na ul. Łąkowej, gdzie zrekonstruowano kilka warszawskich ulic, a w lipcu zrealizowano plenery w stolicy.
Pierwsza wersja na polecenie władz została wycofana z kin i skierowana do poprawy, a nowa weszła na ekrany w 1948 r. – wycięto z niej niemal 1/3 materiału i dokręcono nowe sceny. Do końca XX w. film obejrzało w kinach ok. 15 mln widzów. W obsadzie znaleźli się młodzi aktorzy oraz przedwojenne gwiazdy, m.in. Danuta Szaflarska, Jerzy Duszyński, Jan Świderski, Halina Ordężanka, Jan Kurnakowicz, Stanisław Łapiński i Zofia Jamry. W 1953 r. w WFF powstał również pierwszy polski film barwny – „Przygoda na Mariensztacie”.
