Wolne soboty wprowadzano stopniowo na podstawie dekretów Rady Państwa. W 1972 r. były tylko dwie wolne soboty w roku, i to za odpracowaniem, w 1974 r. było ich sześć, od 1975 r. – dwanaście, a w latach 80. XX w. dwie i trzy soboty w miesiącu. Dopiero wtedy skrócono czas nauki w szkołach do 5 dni. Pierwszą wolną sobotę wprowadzono 21 lipca 1973 r., tuż przed ówczesnym świętem. Wolne dni miały służyć odpoczynkowi, ale również odciągać ludzi od telewizorów, które w latach 70. stały się powszechnie dostępne.
Ale za to niedziela…
Przed wojną fabryczna Łódź liczyła 670 tys. mieszkańców, a w latach 70. XX w. zbliżała się do 800 tys. W większości byli to ciężko pracujący ludzie, więc potrzeba odpoczynku wydawała się oczywista. Najpopularniejsze miejsca rekreacji stanowiły tereny zielone: Łagiewniki, Arturówek, łódzkie parki, Stawy Stefańskiego, Stawy Jana, Młynek czy kompleks na Zdrowiu. Pewnym novum stały się masowo oblegane baseny, które zbudowano w czasach PRL. Można było skorzystać z kąpieli w kilku miejscach – baseny działały przy klubach sportowych: ŁKS, Start, Włókniarz, Budowlani i YMCA. Do dziś działa basen Anilany oraz ten w dawnym parku Promienistych. W 1969 r. na terenie ZPD Olimpia przy ul. Sienkiewicza wybudowano odkrytą pływalnię wraz z trybuną oraz szatniami z natryskami. Było to bardzo popularne wśród łodzian miejsce wypoczynku, położone blisko ul. Piotrkowskiej – dziś stoi tam nowoczesny biurowiec.
