Płace w przemyśle łódzkim pod koniec XIX wieku były niskie, głód i nędza zaglądały w oczy wielu rodzinom. Normą była 11,5-godzinna dniówka. W 1892 r. wybuchł bunt łódzki, który wywołały odezwy związkowe. Postawiono siły policyjne w stan pogotowia, pierwszomajowa niedziela minęła spokojnie, ale w poniedziałek stanęło pięć fabryk zatrudniających 800 robotników.
Rewolucja w ziemi obiecanej. O co walczyli łodzianie pod koniec XIX wieku? [ZDJĘCIA]
Wyzysk, bezrobocie oraz trudne warunki życia i pracy robotników przyczyniły się do powstania w Łodzi napięć społecznych, a te w efekcie do wybuchu rewolucji.
