Urodziła się 30 marca 1915 r. w Łodzi. Po ukończeniu szkoły powszechnej ze względów materialnych podjęła pracę jako ekspedientka w składzie Tybera przy ul. Piotrkowskiej 49, ale jednocześnie zadebiutowała w Teatrze Miejskim, w sztuce „Nauczycielka” u boku Ireny Solskiej. Grała też w Teatrze Popularnym i występowała w kabarecie „Jar”, gdzie została zauważona przez Karola Adwentowicza, który zabrał ją do Warszawy. Debiut w stolicy na scenie Teatru Kameralnego w „Dziewczętach w mundurkach” w 1932 r. wypadł dobrze, wobec czego posypały się propozycje z innych teatrów, kabaretów i twórców kina. Przed wojną zagrała w kilkunastu kasowych obrazach, m.in. w produkcjach „Dzieje grzechu”, „Papa się żeni”, „Ada to nie wypada” czy „Dziewczęta z Nowolipek”.
We wrześniu 1939 r. trafiła do Lwowa, gdzie występowała w Teatrze Miniatur, kierowanym przez Konrada Toma. W 1941 r. znalazła się w zespole Czołówki Teatralnej Armii Polskiej, tworzonej przez gen. Andersa, z którą wyruszyła na Bliski Wschód. W 1945 r. dotarła z Teatrem Dramatycznym II Korpusu do Włoch, a następnie do Anglii. Do Polski powróciła w 1947 r. i zamieszkała w rodzinnej Łodzi, gdzie występowała w Teatrze Syrena, a potem głównie w Teatrze Powszechnym.
Jadwiga Andrzejewska zmarła w wieku 62 lat i spoczywa na Dołach. W 1979 r. została patronką jednej z ulic na Widzewie, a w 1998 r. odsłonięto jej gwiazdę na ul. Piotrkowskiej.
