Urodził się w Pabianicach w 1867 r. jako jedno z 13 dzieci miejscowego fabrykanta włókienniczego. Był wnukiem Dawida Abbego ze Zduńskiej Woli – pierwszego żydowskiego majstra tkackiego w Łodzi. W latach 20. XX w. rodzina mieszkała przy ul. Cegielnianej 26 (dziś ul. Jaracza), później przy ul. Narutowicza 32.
- ZOBACZ TAKŻE: Historia Łodzi. Zmiana nazwy na Litzmannstadt, nowe ulice i herb oraz siedziba Gestapo
Tkalnia wyrobów wełnianych
W 1912 r. Samuel do spółki ze szwagrem kupił tkalnię wyrobów wełnianych przy ul. Pańskiej (ul. Żeromskiego 107). Biuro firmy mieściło się przy ul. Śródmiejskiej (ul. Więckowskiego). Po I wojnie światowej fabryka zatrudniała 70 osób, część produkcji sprzedawała do Włoch i Austrii. W 1927 r. otrzymała nawet wyróżnienia na wystawach w Rzymie i Paryżu. Abbe był również właścicielem domu przy ul. Placowej 13 (ul. Skorupki), w którym latach 1919–1932 funkcjonowało Prywatne Gimnazjum Męskie.
- ZOBACZ TAKŻE: Odkrycie na cmentarzu Kurczaki w Łodzi! To szczątki dzieci z niemieckiego obozu
Fabryka z piętnem tragedii
Nazwisko Abbego nierozerwalnie wiąże się z fabryką zbudowaną na terenie wsi Radogoszcz pod koniec lat 20. XX w., gdzie produkowano tkaniny wełniane i jedwabne. Od jesieni 1939 r. do czerwca 1940 r. mieścił się tam obóz przesiedleńczy dla ludności polskiej, a potem więzienie policyjne, spalone przez Niemców w styczniu 1945 r. Zginęło wówczas ok. 1500 więźniów. Obecnie znajduje się tam mauzoleum i oddział Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi.
