Wielkanoc w pierwszych wiekach nazywana była Paschą. To największe i najuroczyściej obchodzone święto wszystkich chrześcijan, upamiętniające zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.
Święconka i dyngus
Zwyczaje katolików są nadal powszechnie kultywowane, a uroczystości kościelne łączą się z domowym świętem w gronie rodziny. Śniadanie wielkanocne połączone jest ze składaniem sobie życzeń, dzieleniem się poświęconym wcześniej jajkiem oraz spożywaniem pozostałej zawartości świątecznego koszyczka. Na stołach po okresie postu pojawiają się jajka, wędliny, żurek, biała kiełbasa, słodkie baby i mazurki, a potem syty obiad.
W niektórych regionach świętom wielkanocnym towarzyszy bicie w bębny czy kanonada z petard. W dawnej Łodzi popularne było np. strzelanie przy użyciu kalichlorku. Z ludowych zwyczajów wywodzi się przygotowywanie palm wielkanocnych, barwne zdobienie pisanek oraz śmigus-dyngus, czyli polewanie wodą w świąteczny poniedziałek.
Skromnie, ale radośnie
W Kościele Ewangelicko-Augsburskim Wielkanoc jest najradośniejszym świętem w roku. Wierni z nurtów reformatorskich spotykają się na uroczystych nabożeństwach. Protestantów nie obowiązuje 40-dniowy post, wskazane jest jednak ograniczenie potraw mięsnych w Wielki Piątek, a przygotowania do świąt, podobnie jak u katolików, trwają przez czas Wielkiego Tygodnia. Luteranie nie święcą pokarmów ani nie malują pisanek, choć w czasie wielkanocnego śniadania dzielą się jajkiem i składają sobie życzenia. Wcześniej idą do kościoła na nabożeństwo rezurekcyjne. W rodzinach jest zwyczaj obdarowywania dzieci czekoladowymi zającami czy jajkami z niespodziankami. Protestanci odstępują jednak od wszelkiego rodzaju ludowych tradycji, jak również od przesadnych zakupów i kosztownych prezentów, ale za to głośno rozbrzmiewają dzwony i radosne „Alleluja”.
