Już jako 16-latek uczył się w krakowskiej Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego. W latach 1903–1908 służył w CK armii na froncie włoskim, potem podjął w Wiedniu studia malarskie, które kontynuował w ASP w Krakowie w pracowniach W. Weissa i J. Fałata. Współpracował także z S. Wyspiańskim i A. Gramatyką, malując polichromie w kościołach. Przez kilka lat pracował z Weissem, następnie przebywał we Włoszech. W 1925 r. związał się z Łodzią, gdzie otworzył pracownię przy ul. Zielonej 14 oraz uczył rysunku w szkołach średnich, udzielał się również na niwie charytatywnej i społecznej.
Wippel tworzył głównie pejzaże, portrety i martwe natury – obrazy olejne i akwarele. Znaczna część jego prac zaginęła lub została zniszczona w czasie wojny. Wśród jego prac widać łódzkie obiekty architektoniczne, np. klasztor w Łagiewnikach, pałac Poznańskiego, katedra czy pl. Wolności. W dorobku sporo jest obrazów o tematyce marynistycznej, a także pejzaże tworzone w Tatrach, na Capri czy w Mekce. Swoje prace wystawiał m.in. w Miejskiej Galerii Sztuki (od 1928 r.), uczestniczył w wystawach grupy Start, a także w warszawskiej Zachęcie. Niektóre obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi i kolekcjach prywatnych oraz pojawiają się na aukcjach sztuki.
Antoni Wippel zmarł w Łodzi 12 lipca 1969 r. i został pochowany na Starym Cmentarzu.
