Opryszczka jest zmianą skórną, pojawiającą się najczęściej na wargach, błonie śluzowej jamy ustnej i w okolicy nosa, ale może też utworzyć się na tułowiu, kończynach górnych oraz narządach płciowych. Sprawcami tej powszechnie występującej dolegliwości są wirusy HSV1 i HSV2. Warto wiedzieć, że osoba, u której chociaż raz pojawiła się opryszczka, do końca życia jest nosicielem wywołującego ją drobnoustroju. Wirus, po wniknięciu do organizmu, namnaża się i pozostaje w stanie „uśpienia”. Do nawrotów opryszczki może dojść pod wpływem czynników, takich jak światło słoneczne, infekcje górnych dróg oddechowych, stres, przemęczenie, niedożywienie, wyziębienie, jak również mikrourazy spowodowane, np. zabiegami kosmetycznymi czy dentystycznymi.
Jak można się zarazić?
Opryszczką można zarazić się poprzez bezpośredni kontakt błony śluzowej lub uszkodzonej skóry ze zmianami opryszczkowymi lub wydzielinami osoby zakażonej, takimi jak ślina i łzy, a także w trakcie kontaktów seksualnych. Do zakażenia może dojść również poprzez pocałunek lub używanie wspólnych naczyń, szczoteczki do zębów czy ręcznika. Warto wiedzieć, że opryszczką można się zarazić nawet od osób, które mogą nie mieć żadnych symptomów tego schorzenia.
Objawy opryszczki
Pierwsza faza opryszczki to zaczerwienienie, swędzenie i pieczenie skóry. Następnie pojawiają się niewielkie grudki, najczęściej w jednym miejscu, głównie wokół ust. Towarzyszy temu uczucie mrowienia i swędzenia. Po pewnym czasie tworzą się pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym, zawierającym liczne wirusy, które pękają po ok. 7–10 dniach od pierwszych objawów – to wtedy najłatwiej zarazić wirusem inną osobę. Następnie w miejscu zmian powstają nadżerki, a później strupy. Nie należy ich zdrapywać, ponieważ mogą pozostawić ślady, a także doprowadzić do bakteryjnego zakażenia, po którym zostaną blizny.
Powikłania po zakażeniu się opryszczką
Opryszczka zwykle przechodzi w stan „uśpienia”, nie pozostawiając żadnych śladów, jednak nie należy jej bagatelizować. Nieleczona może wywołać powikłania, takie jak wtórne zakażenia bakteryjne lub grzybicze wykwitów czy zakażenia rozsiane (m.in. przełyku, oczu, nadnerczy, płuc, stawów czy ośrodkowego układu nerwowego).
Opryszczka – leczenie
Łagodne, miejscowe zmiany wywołane przez wirusy opryszczki na ogół nie wymagają interwencji lekarza. W takim przypadku można miejscowo stosować apteczne leki przeciwwirusowe lub skorzystać z domowych sposobów.
Przy opryszczce mogą pomóc:
- papka z aspiryny i wody,
- zmiażdżony czosnek i/lub cebula,
- pasta do zębów,
- miód z cytryną,
- papka z sody oczyszczonej i wody.
Zaleca się również przyjmowanie witamin B1 i B2.
Jeżeli zakażenie wirusem opryszczki jest poważniejsze – towarzysza mu gorączka, bóle mięśni, złe samopoczucie, powiększenie węzłów chłonnych – lub obejmuje większy obszar ciała, wówczas należy udać się do lekarza, który wdroży odpowiednie leczenie.
