Poezja i proza życia. Bernard Sztajnert i jego zasługi dla Łodzi

4 czerwca 1927 r. w Łodzi urodził się Bernard Sztajnert – poeta, prozaik, eseista i scenarzysta filmowy. W czasie wojny przebywał w Warszawie, brał udział w powstaniu warszawskim. W latach 1944–1945 był więziony w obozie KL Flossenbürg. Po wyzwoleniu wrócił do Łodzi, gdzie zdał maturę i ukończył filozofię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Łódzkiego.

Łódź. Poezja i proza życia. Bernard Sztajnert i jego zasługi dla Łodzi
Poezja i proza życia. Bernard Sztajnert i jego zasługi dla Łodzi

Pracował jako urzędnik Wydziału Kultury Miejskiej Rady Narodowej w Łodzi. Zadebiutował w 1955 r. wierszem „Michał Anioł” na łamach dwutygodnika „Kariera”. Wiersze, prozę i felietony publikował w tygodniku „Odgłosy” i innych czasopismach. W swojej twórczości pisał o osobistych doświadczeniach, dzielił się refleksjami filozoficznymi, ukazywał również postać urzędnika artysty. 

W dorobku literackim Sztajnerta znajduje się kilkanaście zbiorów poezji oraz powieści, takich jak „Tajemnica Maksa Hellera”, „Narodziny Brunona Bundera”, „Ulica Wilcza”, „Historia ucznia”, „Obwód północny”, trylogia „Trzy Księgi” („Księga zdarzeń”, „Księga ojca”, „Księga czasu”), „Bez strachu”, „Śmierć prokuratora” czy „Przygody Brunona Bundera”. Artysta ma również na swoim koncie trzy scenariusze do filmów animowanych („Tu myślał Diogenes”, „Cudowne źródło”, „Plaster miodu”). 

Bernard Sztajnert należał do łódzkiego oddziału Związku Literatów Polskich, kilka książek opublikowało Wydawnictwo Łódzkie. W 1980 r. otrzymał Nagrodę Miasta Łodzi za całokształt twórczości. Pisarz zmarł 11 kwietnia 2009 r. w Łodzi, został pochowany na cmentarzu św. Anny na Zarzewie. 

ZOBACZ TAKŻE