Wielokulturowa Łódź przy jednym stole. Mieszanina tradycji żydów, ewangelików i wyznawców prawosławia

Obraz wielokulturowej Łodzi nie jest już tym sprzed stulecia, ale w naszym mieście nadal mieszkają przedstawiciele mniejszości narodowych i innych wyznań z całym bogactwem świątecznych zwyczajów. Warto poznać je lepiej.

Wielokulturowa Łódź przy jednym stole
Wielokulturowa Łódź przy jednym stole. Mieszanina tradycji żydów, ewangelików i wyznawców prawosławia / fot. Freepik

Katolicy stanowili w Łodzi jedyne wyznanie do końca XVIII w., ale wraz z rozwojem przemysłu nasze miasto zamieszkali wyznawcy judaizmu, ewangelicy i prawosławni. Świętowanie bywało zatem w Łodzi różnorodne, a tradycje i zwyczaje nawzajem się przenikały. Najlepiej widać to w obrębie kościołów chrześcijańskich, a przykładem może być czas adwentu, Wigilia i Boże Narodzenie.

Choinka i pianola

Wśród łódzkich protestantów dominował kościół ewangelicko-augsburski, ale ważnym elementem były także zwyczaje przeniesione z różnych części Niemiec. Ewangelicy rozpoczynają swoje świętowanie od adwentu – symbolizuje go okrągły wieniec z gałązek iglastych z przymocowanymi czterema świecami, odliczającymi kolejne niedziele do świąt. Boże Narodzenie zawarte jest w obrazie drzewka – choinki, która przybyła do nas z północnych Niemiec. W latach międzywojennych zachowywano zwyczaj ustawiania choinki pośrodku świątecznego stołu. Zdobiono ją białymi gwiazdkami, wykonanymi z papieru, a szczególną dekoracją stały się szklane kule – bombki, czyli „kugle”. Miejsce drzewka ze świątecznego stołu zajęła wysoka choinka stawiana w rogu pokoju. Ubierano ją w tajemnicy przed dziećmi, którym mówiono, że została przyniesiona przez aniołka. W domach tkaczy jeszcze pod koniec XIX w. spotykana była tzw. pianola bożonarodzeniowa, która przywędrowała do Łodzi z Sudetów i Śląska. Była to konstrukcja z gałązek, zwieńczona drewnianym wiatraczkiem, poruszanym powietrzem ogrzewanym przez płonące świeczki jako symbol rodzącego się życia. 

Post czy nie?

W wigilijny wieczór rodziny gromadziły się przy stole – czytano fragmenty Biblii, wspólnie się modlono, składano sobie życzenia, a potem zasiadano do stołu. U protestantów nie ma zwyczaju dzielenia się opłatkiem, a spożywane potrawy nie są postne (jada się za to np. gotowaną kiełbasę czosnkową). Jednak w polskich domach ewangelickich wigilia była postna i dzielono się opłatkiem. Zestaw potraw zależał od tradycji rodzinnej, ale nawiązywał do tradycji kuchni polskiej. Potrawą charakterystyczną dla Łodzi były makiełki.

ДИВІТЬСЯ ТАКОЖ