To właśnie nad tą rzeką powstała Łódź. Najpierw jako XIII-wieczna osada, potem wieś, aż wreszcie od 1423 roku miasto. Wbrew dość powszechnej opinii to nie miasto wzięło nazwę od rzeki, przed wiekami była ona nazywana Ostrogą i Starowiejską. Łódką została dopiero w XIX wieku.
Pojawia się i znika
Podobnie jak nad Jasieniem, nad Łódką ulokowana została osada przemysłowa. Śladami po niej są pozostałości fabryki Biedermanna przy parku Helenów, browar Anstadta przy ul. Północnej czy wreszcie Manufaktura. I podobnie jak Jasień, rzeka została ujarzmiona i ukryta w podziemnym kanale. Ten jest jednak o wiele bardziej znany, jest bowiem nie tylko okazjonalnie otwierany dla zwiedzających, ale był również plenerem filmu Agnieszki Holland „W ciemności”.
Łódka przecina prawie całe miasto ze wschodu na zachód, ale przez jego centralną część płynie podziemnym kanałem. Jej źródeł należy szukać na Sikawie, koryto widać dość wyraźnie wzdłuż ul. Beskidzkiej, na zdjęciach lotniczych jego linia rysuje się od wysokości ul. Zjazdowej.
Stawy i parki nad Łódką
Po przecięciu ul. Strykowskiej i ul. Wojska Polskiego Łódka wyraźnie pokazuje się po raz pierwszy. Przy siedzibie Akademii Sztuk Pięknych znajduje się na niej staw – zbiornik retencyjny. Zanim został utworzony, rzeka regularnie zalewała ten rejon podczas obfitych ulew.
Od stawu przy ASP Łódka płynie odkrytym korytem wzdłuż ul. Wojska Polskiego i dociera po parku Ocalałych. Tutaj znajduje się na niej kolejny, nieduży staw. Jego zachodni brzeg ma formę schodów i prowadzi do pomnika Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata. Nieopodal dostrzeżemy kopiec, a na nim rzeźbę Jana Karskiego siedzącego na ławce.
Łódka jeszcze chwilę płynie odkryta, aby zniknąć przy ul. Źródłowej.
Jej ślady widać jeszcze w parku Helenów, ale na powierzchni rzeka pojawi się dopiero na Zdrowiu. W parku Staromiejskim jej dawny przebieg zarysowany jest nową fontanną, która wiosną po raz pierwszy od wybudowania tryśnie wodą. Podobny zabieg zastosowany jest w Manufakturze – tutaj też fontanna przypomina o rzece.
Młyny nad Łódką
Teren parku Staromiejskiego zajmował kiedyś staw Grobelny, utworzony na Łódce, a przy nim młyn o tej samej nazwie. Młyn ten został zamieniony z czasem w pierwszą w mieście maszynę włókienniczą. Pod koniec XIX wieku staw zasypano, a rzekę zamieniono w wysypisko śmieci i kanał ściekowy. Był on źródłem licznych epidemii, dlatego też zdecydowano o ukryciu Łódki w podziemnym kanale.
Dalej, przy współczesnej ul. Karskiego stał drugi młyn – Pielech, prawdopodobnie nazwany tak od jego właściciela-młynarza. Trzeci znajdował się na Mani, na terenie rządowego lasu, a czwarty – na Brusie.
Na Zdrowiu do Łódki wpada Bałutka. Dalej rzeka przecina ul. Konstantynowską i płynie wzdłuż Ogrodu Botanicznego, żeby znowu przeciąć ul. Konstantynowską w okolicy skrzyżowania z ul. Krańcową. Tutaj wzdłuż jej koryta ciągną się otwarte tereny i łąki. W przeszłości planowano tam utworzenie stawu, ale nigdy tego pomysłu nie zrealizowano, podobnie jak w przypadku stawu Charzewskiego na Nerze na południe od terenów lotniska.
Po raz trzeci Łódka przecina ul. Konstantynowską przed Konstantynowem Łódzkim. Płynie dalej na zachód uregulowanym korytem i wreszcie wpada do Neru.
