Edukacja i wojsko
Po edukacji w Sandomierzu, Radomsku i Częstochowie studiował na Wydziale Fizyko-Matematycznym Uniwersytetu Kazańskiego oraz w Instytucie Inżynierii i Komunikacji w Petersburgu, gdzie uzyskał absolutorium w 1914 r. Służył w wojsku rosyjskim (1915–1917), ale należał do Koła Młodych PPS Frakcji Rewolucyjnej i werbował młodzież do „Strzelca”. We wrześniu 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego i organizował POW. 11 XI 1918 r. rozbrajał Niemców w Warszawie, a potem brał udział w wojnie z bolszewikami w 1920 r. Dyplom inżynierski otrzymał na Politechnice Warszawskiej w 1924 r. i związał się z wojskowym korpusem sapersko-inżynierskim, gdzie dosłużył się stopnia podpułkownika.
Komisaryczny prezydent Łodzi
Po przejściu do rezerwy został dyrektorem komunikacji miejskiej w Warszawie, a od 18 VII 1935 do 23 VI 1936 r. był komisarycznym prezydentem Łodzi, mianowanym przez rząd, bo w mieście panował kryzys samorządowy. W 1933 r. Rada Miejska została rozwiązana, a władzę sprawował komisarz Wacław Wojewódzki, którego miejsce zajął Wacław Głazek. Nowy komisarz nie orientował się w specyfice miasta i po roku odszedł na stanowisko dyrektora PKP w Wilnie, gdzie po 17 IX 1939 r. został aresztowany przez NKWD i stracony. Inna wersja głosi, że Głazek trafił do Moskwy i został zamordowany po 21 VI 1941 r.
